DARURAT (KELANTAN) 1977 DI LULUSKAN DI PARLIMEN – SUATU PERBANDINGAN

 

Pada 8 November 1977, Kerajaan di bawah pimpinan Dato’ Hussein Onn sebagai Perdana Menteri dan Dato’ Seri Dr. Mahathir Mohamad sebagai Timbalan Perdana Menteri telah membentangkan Rang Undang-Undang Kuasa-Kuasa Darurat (Kelantan), 1977 di Dewan Rakyat.

         “RANG UNDANG-UNDANG KUASA-KUASA DARURAT (KELANTAN), 1977

Bacaan Kali Yang Kedua dan Ketiga

7.36 mlm.

Perdana Menteri (Datuk Hussein bin Onn): Tuan Yang di-Pertua, saya mohon mencadangkan iaitu Rang Undang-undang yang bertajuk "Suatu Akta di bawah Fasal-fasal (4), (5) dan (6) Perkara 150 Perlembagaan Persekutuan untuk meluaskan ke Negeri Kelantan kuasa pemerintah Persekutuan mengenai semua perkara yang sekarang ini ada di dalam kuasa pemerintah Negeri Kelantan, dan untuk memberi kepada Raja Negeri Kelantan, dengan dikecualikan Dewan Undangan Negeri Kelantan, kuasa perundangan Negeri Kelantan mengenai semua perkara yang sekarang ini ada di dalam kuasa perundangan Negeri Kelantan" dibacakan kali yang kedua sekarang.

 Tuan Yang di-Pertua, saya mengaku Rang Undang-undang ini mengandungi implikasi politik dan menyentuh prinsip demokrasi. Sungguhpun demikian, saya tidak mengemukakannya dengan sewenang-wenangnya. Saya mengemukakannya, dengan perasaan penuh bertanggungjawab, dan dengan sebab-sebab yang tertentu dan yang tidak boleh dielakkan. Seorang Ketua Kerajaan Pusat sebagai saya, memikul tanggungjawab yang amat berat, terutama mengenai keselamatan dan ketenteraman negara. Tanggungjawab saya berkenaan dengan perkara-perkara ini, tidak boleh dikompromi, walau apapun jadi kepada saya. Perkara keselamatan dan ketenteraman negara, saya akan utamakan atas segala-segalanya.”

Dalam pendahuluan semasa bacaan kali kedua, Perdana Menteri menyatakan RUU ini dbentangkan “dengan perasaan penuh tanggungjawab”.   Malah semasa menggulung perbahasan RUU ini, Timbalan Perdana Menteri menyatakan “sebenarnya kita tidak perlu membahas undang-undang ini. Ada pakar-pakar Undang-undang yang berpendapat bahawa setelah darurat diisytiharkan maka Kerajaan Pusat berkuasa melanjutkan kuasanya ke Negeri-negeri.”  Ini bermakna undang-undang berkaitan darurat boleh terus diwujudkan melalui ordinan setelah darurat diisytiharkan oleh Yang di-Pertuan Agong mengikut Perkara 150 Perlembagaan Persekutuan.

“1.53 pagi

Timbalan Perdana Menteri (Dato' Seri Dr. Mahathir bin Mohamad): Tuan Yang diPertua, terlebih dahulu saya ingin menyatakan rasa dukacita saya kerana sepertimana yang disebutkan oleh Ahli Yang Berhormat dari Nilam Puri waktu dianya membuat ucapan tidak ada talivisyen baginya. Ucapan saya ini bukan sahaja tidak ada talivisyen, tetapi nampak semuanya sudah mengantuk termasuk pemberita-pemberita, jadi ada kerugian sedikit bagi saya. Walau bagaimanapun, inilah nasib orang-orang yang suka menceburkan diri di dalam bidang politik, kadang-kadang naik, kadang-kadang turun. (Tuan Yang di-Pertua mempengerusikan Mesyuarat)

 Tuan Yang di-Pertua, pada pagi ini ataupun bermula pada petang tadi sehingga ke pagi ini kita telah membahas di dalam Dewan yang berbahagia ini dan ramailah Pembangkang-pembangkang yang menyebut tentang kemerosotan demokrasi di dalam negara kita ini akibat pembentukan undang-undang yang kita bahaskan di dalam Dewan ini. Tuan Yang di-Pertua, sebenarnya kita tidak perlu membahas undang-undang ini. Ada pakar-pakar Undang-undang yang berpendapat bahawa setelah darurat diisytiharkan maka Kerajaan Pusat berkuasa melanjutkan kuasanya ke Negeri-negeri. Saya ingin membaca satu peruntukan di dalam undangundang yang berbunyi demikian iaitu undangundang Perkara 150 — Proclamation of Emergency — Bahagian (4) yang mana ianya berkata: "While a Proclamation of Emergency is in force...." — dan sebenarnya proclamation of emergency memang in force sejak tahun 1969 — "... the executive authority of the Federation shall, notwithstanding anything in this Constitution, extend to any matter within the legislative authority of a State and to the giving of directions to the Government of a State or to any officer or authority thereof."

 Peruntukan ini jelas menunjukkan bahawa apa yang perlu dibuat oleh Kerajaan sekarang ialah mengisytiharkan darurat kalau dianya suka, tetapi darurat telahpun diisytiharkan daripada tahun 1969 dan selepas itu dikuatkuasakan peruntukan di dalam Perlembagaan ini tanpa bahasan di dalam Dewan ini. Tetapi, Yang Amat Berhormat Perdana Menteri berpendapat bahawa negara kita ini adalah sebuah negara yang demokratik yang mana rakyat perlu mendengar hujah-hujah dan pendapat-pendapat tentang tiap-tiap satu tindakan ataupun langkah yang diambil oleh Kerajaan yang melibatkan nasib dan kehidupan rakyat, sebab itu kita tidak menggunakan peruntukan di dalam undangundang ini tetapi kita lebih rela datang ke Dewan ini untuk membahaskan undangundang ini memberi peluang kepada sahabat-sahabat kita daripada parti lawan ataupun bekas parti lawan ataupun yang akan menjadi parti lawannya ataupun sahabat-sahabat yang lain membincangkan perkara ini. Ini menunjukkan bahawa kita suka kepada demokrasi, lebih suka supaya tiap-tiap satu langkah yang kita ambil tidak dikritik oleh orang sebagai tidak mematuhi prinsip-prinsip demokrasi. Inilah Kerajaan yang pada malam ini — pada pagi ini membentangkan undang-undang ini.

….

Usul dikemuka bagi diputuskan.

 Dato' Shariff Ahmad: Tuan Yang diPertua, saya minta iaitu sebelum Rang Undang-undang ini dibacakan kali yang kedua dan ketiga maka hendaklah diadakan belah-bahagian mengikut peruntukanperuntukan Peraturan Mesyuarat 46.

 Tuan Yang di-Pertu: Ahli-ahli Yang Berhormat yang bersetuju di atas permohonan itu diminta jemput berdiri (Lebih lima belas Ahli-ahli bangun) pungutan undi akan dijalankan dengan belah-bahagian. Saya jemput Penghitung undi mengambil tempat masing-masing. Dewan berbelah-bahagi: Yang Bersetuju, 118; Yang Tidak Bersetuju, 18; Yang Tidak Mengundi; Tiada. “(DR-8.11.1977, hal 4119 – 4260]

 Suatu sorotan sejarah jua.

Putrajaya,25 Februati 2021